คอลัมน์ : เส้นทางชีวิตนักบิน
โดย อำพล ขำวิลัย
นักบินสายการ บิสสิเนสแอร์ไลน์
++++++++++++++
หากย้อนถึงในวัยเด็กมีคำถามเสมอว่า “โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร” ผมเชื่อว่า 1 ใน 10 อาชีพ ที่เด็กๆ ต้องตอบก็คือ การเป็นนักบิน
อาชีพนักบิน ทำหน้าที่ เป็นผู้บังคับ ควบคุมอากาศยานที่มีขนาดใหญ่ ให้ขึ้นและลง ไปยังสนามบิน จุดหมายปลายทางได้อย่างปลอดภัย
ผมคิดว่าท่านผู้อ่านหลายคนคงจะสงสัยว่าเครื่องบิน บินได้อย่างไร และกว่าจะเป็นนักบินนั้นมีเส้นทางการเดินทางที่ไหนบ้าง การบินแต่ละเที่ยวบินนั้นต้องดำเนินการอย่างไร และการใช้ชีวิตในต่างแดน ผมจะทยอยเล่า ให้ท่านผู้อ่านฟังนะครับ
ฉบับนี้เป็นฉบับแรก ที่ผมจะเริ่มนำเรื่องราวที่ได้ไปประสบมากับตนเอง คือ การเดินทางไปปฏิบัติหน้าที่เที่ยวบินประวัติศาสตร์ และเป็นเที่ยวบินที่ภูมิใจมากคือ ภารกิจบิน รับ-ส่ง ผู้แสวงบุญชาวแอฟริกา อังกฤษ อาเซอร์ไบจาน เพื่อมุ่งหน้าสู่ มหานครมักกะห์ มาดีนะห์ ราชอาณาจักรซาอุดิอาระเบีย โดยสายการบิน บิสสิเนสแอร์ ซึ่งเป็นสายการบินของคนไทย ที่ได้รับเกียรติในการขนส่งผู้แสวงบุญจากหลายประเทศจากทุกมุมโลก เพื่อไปประกอบพิธีอันยิ่งใหญ่นี้
ประเทศแรกที่ผมบิน คือ ประเทศประเทศมาลี (ฝรั่งเศส : Mali) หรือ ชื่ออย่างเป็นทางการว่า สาธารณรัฐมาลี (ฝรั่งเศส: République du Mali) เป็นประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล อยู่ในแอฟริกาตะวันตก
ประเทศมาลี มีพรมแดนทางเหนือติดประเทศแอลจีเรีย ทางตะวันออกติดประเทศไนเจอร์ ทางใต้ติดประเทศบูร์กินาฟาโซ และประเทศโกตดิวัวร์ ทางตะวันตกเฉียงใต้ ติดประเทศกินี และ ทางตะวันตกติดประเทศเซเนกัลและประเทศมอริเตเนีย
เราออกเดินทาง จากสนามบินสุวรรณภูมิ มุ่งหน้าสู่ประเทศมาลี ใช้เวลาบินประมาณ 6 ชั่วโมง ก่อนจะแวะเติมน้ำมันและพักเครื่องบิน ที่เมือง ชาร์จาห์ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ประมาณ 2 ชั่วโมง และจะเดินทางต่อไปยังจุดหมายปลายคือ เมืองบามาโก ประเทศมาลี ทวีปแอฟริกา ซึ่งเราจะใช้เวลาบินอีกประมาณ 8 ชั่วโมง
ผมและนักบินรวมทั้งพนักงานต้อนรับ ช่างประจำเครื่อง และอีกหลายชีวิต ใช้ชีวิต กิน นอน อยู่บนเครื่องบิน เปรียบเสมือนบ้านหลังที่สองของพวกเรา โดยมีผมสลับหมุนเวียนกันตามตารางที่ได้รับมอบหมาย และที่นี่ผมได้ประสบการณ์ เรื่องราวภาพประทับใจมากมาย
เราบินผ่านหลายประเทศ มีชื่อแปลกๆ ที่เราไม่เคยได้ยิน สำเนียงภาษาต่างๆ และการทักทายกันผ่านวิทยุการบิน ทุกประเทศที่บินผ่าน เขาถามเราว่า มาจากไหน ไม่เคยได้ยินเลย เราบอกว่า มาจากประเทศไทย เขาก็ตอบมาว่า ประเทศนี้งดงาม สวย มีแต่รอยยิ้ม ผมภูมิใจในความเป็นคนไทยที่ได้นำเครื่องบิน อากาศยาน ที่มีเครื่องหมายธงชาติไทย และได้ไปพบปะกับผู้คนจากหลากหลายประเทศ
เมื่อเรามาถึง ประเทศมาลี สนามบินบามาโก ซึ่งเป็นสนามบินนานาชาติ แห่งเดียวของประเทศ ผู้คนที่นี่เป็นมิตร ส่งยิ้มให้เสมอ เขาใช้ภาษาฝรั่งเศส เป็นภาษาราชการ คนส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม
“ เวลาที่นี่ช้ากว่าเมืองไทย 7 ชั่วโมง อากาศร้อนชื้นเหมือนกับเมืองไทยครับ”
เมื่อเรามาถึงสนามบิน เราก็ได้พบกับบรรยากาศสนามบิน สภาพไม่ทันสมัยเหมือนบ้านเรามากนัก แต่เราทุกคนก็ตื่นเต้น ที่ได้มาประเทศแห่งนี้
ยังมีเรื่องราวรอยยิ้ม น้ำตาแห่งความตื้นตันใจ เสียงหัวเราะ และอีกหลากหลายกับการเดินทางไกลกว่าหลายแสนกิโลฯ มาเล่า พบกันฉบับต่อไปนะครับ.
หมายเหตุ: ตีพิมพ์ครั้งแรก นิตยสาร ดิ อะลามี่ ฉบับเดือนกุมภาพันธ์ 2557
